یکےگفت
چہ‌دنیاےبدے . . .!
حتے#شاخہ‌هاےگل?هم‌خاردارند?°
دیگرےگفت?°
چہ‌دنیاےخوبے . . .!
حتےشاخہ‌هاے#پرخارهم‌گل‌دارند?°
#عظمت‌درتفکرماست‌نہ‌درآن‌چیزے
کہ‌بہ‌آن‌مینگریم?
وقتی چیزی در حال تمام شدن باشد،
عزیز میشود…
یک لحظه آفتاب در هوای سرد ،
غنیمت میشود…
خدا در مواقع سختی ها ،
تنها پناه میشود…
یک قطره نور در دریای تاریکی ،
همۀ دنیا میشود…
یک عزیز وقتی که از دست رفت ،
همه کس میشود…
پاییز وقتی که تمام شد ،
به نظر قشنگ و قشنگتر میشود…
و ما همیشه دیر متوجه می‌شویم!
” قدر داشته‌هایمان را بدانیم…
چرا که خیلی زود، دیر میشود …”
شخصی برای اولین بار یک کلم دید.
اولین برگش را کند، زیرش به برگ دیگری رسید و زیر آن برگ یه برگ دیگر و …
با خودش گفت : حتما یک چیز مهمیه که اینجوری کادو پیچش کردن …!
اما وقتی به تهش رسید و برگ‌ها تمام شد متوجه شد که چیزی توی اون برگ‌ها پنهان نشده، بلکه کلم مجموعه‌ای از این برگهاست …
داستان زندگی هم مثل همین کلم هست!
ما روزهای زندگی رو تند تند ورق میزنیم و فکر میکنیم چیزی اونور روزها پنهان شده، درحالیکه همین روزها آن چیزیست که باید دریابیم و درکش کنیم …و چقدر دیر میفهمیم که بیشتر غصه‌هایی که خوردیم، نه خوردنی بود نه پوشیدنی، فقط دور ریختنی بود…!
زندگی، همین روزهاییست که منتظر گذشتنش هستیم …
✍️امام جعفر صادق علیه السلام فرمود:
کسی که تمام شرایط را داشته باشد رفیق کامل است و الا به همان اندازه درجه دوستی او کم می شود، و اگر هیچ یک از آنها را نداشته باشد اساساً نام دوست نمی توان بر او گذاشت.
⓵ ظاهر و باطنش یکسان باشد. ( آنچه نسبت
به تو ابراز می دارد در دل نیز همان باشد )
⓶ خوبی تو را خوبی خودش بداند و بدی تو
را بدی خود، ( آبروی تو را آبروی خود بداند )؛
⓷ اگر در وضع مالی او بهبودی حاصل شد و
به ثروتی دست یافت یا به مقامی رسید، با
تو تغییر روش ندهد؛
⓸ به اندازه توانایی و قدرتش از مساعدت
و همراهی با تو مضایقه نکند؛
⓹ تو را در روز گرفتاری و بدبختی به
دست فراموشی نسپارد و تنهایت نگذارد
? وسائل الشیعه، ج ۱۲، ص ۱۴۶
?مادامى که گیلاس با بند باریکش به درخت متصل است؛
همه عوامل در جهت رشدش در تلاشند.
?باد، باعث طراوتش میشود،
آب، باعث رشدش میشود،
و آفتاب، به او پختگی و کمال میبخشد.
?اما …
به محض پاره شدن آن بند؛
و جدا شدن از درخت،
?آب، باعث گندیدگی؛
باد باعث پلاسیدگی؛
و آفتاب باعث پوسیدگی
و ازبین رفتن طراوتش میشود!
?بنده بودن یعنی همین،
یعنی بند به خدا بودن،
که اگر این بند پاره شد، دیگر همه عوامل در فساد ما مؤثر خواهند بود.
?پول، قدرت، شهرت، زیبایی…. تا بند به خداییم برای رشد ما، مفید و بسیار هم خوب است اما به محض جدا شدن بند بندگی، همه آن عوامل باعث تباهی و فساد ما می شود.