? آیه روز:

إِنَّا أَنْذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ و َيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنْتُ تُرَابًا (نبأ / آیه 40)

? ترجمه:
و ما شما را از عذاب نزديكي بيم مي ‏دهيم، اين عذاب در روزي خواهد بود كه انسان آنچه را از قبل با دستهاي خود فرستاده مي‏ بيند، و كافر مي‏ گويد: «اي كاش خاك بودم!»

آرزوی خاک بودن؛ در قیامت کفار بعد از اینکه اعمال خود را حاضر می بینند، آنچنان در اندوه و حسرت فرو می روند که می گویند ای کاش خاک بودیم! ای کاش هرگز از مرحله خاک بودن در آغاز آفرینش فراتر نمی رفتیم. ای کاش بعد از آنکه انسان شدیم و مردیم و خاک شدیم، رستاخیزی نمی بود و دوباره زنده نمی شدیم و … کار انسان اشرف مخلوقات بر اثر کفر و گناه به جایی می رسد که آرزو می کند در صف موجودی پست و بی روح مانند خاک قرار بگیرد.

تقویم طبیعت؛ یكى از امتيازات قوانين اسلام اين است كه دستورات آن بر طبق مقياسهاى طبيعى قرار داده شده است زيرا مقياسهاى طبيعى وسيله اى است كه در اختيار همگان قرار دارد و گذشت زمان اثرى بر آن نمى گذارد. ماه نیز یک تقویم طبیعی است که در هر نقطه اى از جهان مى توانند از اين تقويم طبيعى استفاده كنند. بدیهی است که زندگی اجتماعی بدون تقویم ممکن نیست، به همین دلیل خدا این تقویم طبیعی را در اختیار بشر قرار داده است.

? آیه روز :

يَسْأَلُونَكَ عَنِ الأهِلَّةِ قُلْ هِيَ مَوَاقِيتُ لِلنَّاسِ وَ الْحَجِّ وَ لَيْسَ الْبِرُّ بِأَنْ تَأْتُوْاْ الْبُيُوتَ مِن ظُهُورِهَا وَ لَكِنَّ الْبِرَّ مَنِ اتَّقَى وَ أْتُواْ الْبُيُوتَ مِنْ أَبْوَابِهَا وَ اتَّقُواْ اللّهَ لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ (بقره / آیه 189)

? ترجمه :
در باره «هلالهای ماه» از تو سؤال می‌کنند؛ بگو: «آنها، بیان اوقات (و تقویم طبیعی) برای (نظامِ زندگیِ) مردم و (تعیینِ وقتِ) حج است». و (آن چنان که در جاهلیّت مرسوم بود که به هنگام حج، که جامه احرام می‌پوشیدند، از درِ خانه وارد نمی‌شدند، و از نقبِ پشتِ خانه وارد می‌شدند، نکنید!) کارِ نیک، آن نیست که از پشتِ خانه‌ها وارد شوید؛ بلکه نیکی این است که پرهیزگار باشید! و از درِ خانه‌ها وارد شوید و تقوا پیشه کنید، تا رستگار گردید!

? آیه روز :

يَا أَيُّهَا النَّبِيُّ جَاهِدِ الْكُفَّارَ وَ الْمُنَافِقِينَ وَاغْلُظْ عَلَيْهِمْ وَ مَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ (تحریم / آیه 9)

? ترجمه :
اي پيامبر! با كفار و منافقين پيكار كن و بر آنها سخت بگير، جايگاهشان جهنم است و بد جايگاهي است.

دستور به سخت گیری و جهاد با کافر و منافق ؛ در این آیه خداوند ضمن تأکید بر جهنمی بودن کافران و منافقان، دستور به سخت گرفتن و جهاد با آن ها را صادر می فرماید. اين جهاد در مورد كفار ممكن است به صورت مسلحانه يا غير مسلحانه بوده باشد ، ولى در مورد منافقان بدون شك جهاد مسلحانه نيست ، زيرا در هيچ تاريخى نقل نشده كه پيامبر (صلى‏الله‏عليه‏وآله‏وسلّم‏) با منافقان پيكار مسلحانه كرده باشد. بنابراين مراد از جهاد با آنها همان توبيخ و سرزنش و تهديد و انذار و رسوا ساختن آنها ، و يا در بعضى از موارد جلب محبت آنها است، چه اينكه جهاد معنى وسيع و گسترده ‏اى دارد ، و هرگونه تلاش و كوشش را شامل مى‏ شود ، تعبير به “و اغلظ عليهم” ( بر آنها سخت بگير و خشونت كن ) نيز اشاره به خشونت در سخن و افشاگرى و تهديد و مانند آن است . اين وضع خاص در مقابل منافقان ، با اينكه آنها خطرناكترين دشمن اسلام بودند ، به خاطر اين بود كه آنها ظاهرا دم از اسلام مى‏ زدند، لذا ممكن نبود همچون يك كافر با آنها رفتار كرد.

? آیه روز :

وَ اتْرُكِ الْبَحْرَ رَهْوًا إِنَّهُمْ جُنْدٌ مُغْرَقُونَ (دخان / آیه 24)

? ترجمه :
{خطاب خداوند به موسی} (هنگامي كه از دريا گذشتيد) دريا را آرام و گشاده بگذار كه آنها لشكر غرق شده‏ اي خواهند بود.

دریا را برای آن ها باز بگذار! ؛ موسی علیه السلام از سوی خداوند مأمور می شود که شبانه بنی اسرائیل را از مصر خارج کند و با گذر از دریا (رود نیل) آن ها را به فلسطین ببرد. بدیهی است که حرکت جماعت بزرگی از زن و مرد و پیر و جوان گرفته تا دام ها از مصر نه می توانست زیاد سریع انجام شود و نه اینکه پنهان بماند. بنابراین فرعونیان متوجه شدند و فرعون و لشکرش با سرعت خود را به آن ها رساندند. جالب اینجا است که خداوند در این آیه به موسی می فرماید : وقتی از دریا گذشتی آن را گشاده رها کن! اما چرا چنین دستوری به موسى (عليه السلام ) داده شد؟ طبيعى است كه موسى (عليه السلام ) و بنى اسرائيل مايل بودند هنگامى كه خود از دريا گذشتند بار ديگر آبها سر بر سر هم بگذارند تا میان آن ها و فرعونیان فاصله بیفتد. اما خداوند برنامه دیگری برای فرعونیان داشت. خواست خدا این بود که راه باز بماند تا آخرین نفر از فرعونیان وارد دریا شوند، سپس آب ها را بر هم بریزد تا تمام فرعونیان در آب های خروشان غرق شوند! این نشان می دهد که قرار نیست که ما همیشه حکمت تصمیمات الهی را درک کنیم. شاید خیلی وقت ها باز بودن راه برای عده ای، مقدمه عذابی شدید برای آن ها باشد!

آیه روز :

وَ إِذَا قِيلَ لَهُمْ أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقَكُمُ اللَّهُ قَالَ الَّذِينَ كَفَرُوا لِلَّذِينَ آمَنُوا أَنُطْعِمُ مَنْ لَوْ يَشَاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِي ضَلَالٍ مُبِينٍ (یس / آیه 47)

? ترجمه :
و هنگامي كه به آنها گفته شود از آنچه خدا به شما روزي كرده انفاق كنيد كافران به مومنان مي‏گويند آيا ما كسي را اطعام كنيم كه اگر خدا مي‏خواست او را اطعام مي‏كرد (پس خدا خواسته كه او گرسنه باشد) شما فقط در گمراهي آشكاريد.

مغالطه بخیلان؛ در این آیه خداوند روی یکی از موارد مهم لجاجت انسان های بی ایمان و بخیل انگشت می گذارد: که اگر کسی به آن ها بگوید انفاق کنید، می گویند کسی را اطعام کنیم که اگر خداوند می خواست خودش او را اطعام می کرد؟ اين همان منطق عوامانه اى است كه از ناحيه افراد خود خواه و بخيل مطرح مى شود كه مى گويند: اگر فلانى فقير است لابد كارى كرده كه خدا مى خواهد فقير بماند، و اگر ما غنى هستيم لابد عملى انجام داده ايم كه مشمول لطف خدا شده ايم ، بنا بر اين نه فقر آنها و نه غناى ما هيچكدام بى حكمت نيست !! غافل از اينكه جهان ميدان آزمايش و امتحان است ، خداوند يكى را با تنگدستى آزمايش مي كند، و ديگرى را با غنا و ثروت ، و گاه يك انسان را در دو زمان با اين دو در بوته امتحان قرار ميدهد كه آيا به هنگام فقر امانت و مناعت طبع و مراتب شكرگزارى را بجا مى آورد؟ يا همه را زير پا مى گذارد؟ و به هنگام غنا از آنچه در اختيار دارد در راه او انفاق ميكند يا نه ؟