❓ فطریه مهمانی که قبل از غروب وارد شده وفقط یک شب می ماند، برعهده کیست؟
✳️طبق نظر آیات عظام وحید،سیستانی،خویی،تبریزی:
اگرمیهمان قبل از غروب شب عید فطر وارد شود و شب درمنزل میزبان #بماند(هرچند غذا نخورد) فطریه اش برعهده میزبان است. ولی اگر شب نماند مثلا شام بخورد وبرود فطریه اش برعهده خودش است.
طبق نظر آیات عظام :بهجت ،صافي،گلپایگانی ،نوری : میهمانی که قبل از غروب شب عید فطر وارد می شود درصورتی که بگویند امشب نان او را داده( شام بخورد) فطریه اش بر عهده میزبان است هرچند نان خور او حساب نشود.
✳️طبق نظر آیات عظام امام، اراکی،خامنه ای ،مکارم،سبحانی،فاضل،زنجانی:
اگر میهمان یک شب می ماند فطریه اش برعهده خودش است
===================
?فطریه میهمانی که بعداز غروب وارد می شود
❓ آیا فطریه میهمانی که بعداز غروب وارد می شود برعهده صاحبخانه است؟
✳️طبق نظر آیات عظام .سيستاني،تبریزی،خوئي:
اگرمهمان بعد از غروب بیایدوشب هم بماند درصورتی که نانخور او محسوب شود فطریه اش بنابراحتیاط واجب بر میزبان است.
✳️طبق نظر بقیه مراجع: فطره مهماني كه بعد از غروب شب عيد فطر وارد مي شود، بر صاحبخانه واجب نيست.
?نکته: در تمام مواردی که فطریه میهمان بر میزبان واجب می شود میهمان می تواند از میزبان اجازه بگیرد و فطریه را خودش پرداخت کند.
يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَكُمْ و َأَهْلِيكُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ و َالْحِجَارَةُ عَلَيْهَا مَلَائِكَةٌ غِلَاظٌ شِدَادٌ لَا يَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ و َيَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ (تحریم / آیه 6)
? ترجمه:
اي كساني كه ايمان آورده ايد! خود و خانواده خويش را از آتشي كه هيزم آن انسانها و سنگها است نگاهداريد، آتشي كه فرشتگاني بر آن گمارده شده كه خشن و سختگيرند، و هرگز مخالفت فرمان خدا نمي كنند و دستورات او را دقيقا اجرا مي نمايند!
وظیفه انسان در برابر دینداری خانواده:
متاسفانه این روزها این قدر امر به معروف نهی از منکر دشوار شده است که حتی اعضای خانواده نیز از یکدیگر چنین رفتاری را نمی پذیرند! در این مواقع همیشه این سخن اشتباه مطرح می شود که به شما ربطی ندارد. این درحالی است که در این آیه خداوند به طور شفاف دستور می دهد که هم خودتان و هم خانواده تان را از دوزخ حفظ کنید. پس ارتباط که دارد هیچ، وظیفه قطعی فرد است که مراقب دینداری خانواده اش باشد. بـه تعبير ديگر حق زن و فرزند تنها با تاءمين هزينه زندگى و مسكن و تغذيه آنها حاصل نمى شـود، مهم تـر از آن تغذيـه روح و جان و تربيت صحيح آنها است . قابل توجه اينكه از تعبير (نگاهداريد) استفاده می شود كه اگر آنها را به حـال خود رها كنيد خواه ناخواه به سوى آتش دوزخ پيش مى روند. شما هستيد كه بايد آنها را از سقوط در آتش دوزخ حفظ كنيد.
?شخصی از آیت الله کشمیری (ره) پرسید دل باید قرین حضرت (امام زمان) شود اما این ارتباط این قربت و قرین شدن چگونه است و از کجا شروع کنیم ؟
?ایشان پاسخ دادند :
هر روز یک ساعت با حضرت خلوت کنید و به حضرت متوجه باشید زیارت آل یاسین بخوانید .
«یا صاحب الزمان اغثنی یا صاحب الزمان ادرکنی و المستعان بک یا ابن الحسن» را زیاد بگویید تا خود به خود رفاقت حاصل شود .
?منبع : کتاب شیدا ، ص 224
قَالَ أَرَأَيْتَ إِذْ أَوَيْنَا إِلَى الصَّخْرَةِ فَإِنِّي نَسِيتُ الْحُوتَ وَ مَا أَنْسَانِيهُ إِلَّا الشَّيْطَانُ أَنْ أَذْكُرَهُ وَ اتَّخَذَ سَبِيلَهُ فِي الْبَحْرِ عَجَبًا (کهف / آیه 63)
? ترجمه:
او گفت بخاطر داري هنگامي كه ما به كنار آن صخره پناه برديم (و استراحت كرديم ) من در آنجا فراموش كردم جريان ماهي را بازگو كنم، اين شيطان بود كه ياد آنرا از خاطر من برد، و ماهي به طرز شگفت انگيزي راه خود را در دريا پيش گرفت!
شیطان و فراموشی
درست است که امروزه ما به دلیل شناخت کم خود، دید مناسبی از توانمندی های شیاطین و تصرفاتی که در زندگی ما دارند نداریم و صرفا رابطه شیاطین با خودمان را در وسوسه کردن خلاصه می کنیم، اما نشانه هایی در قرآن وجود دارد که گستره فعالیت و نقش آفرینی آن ها در زندگی ما را گسترده تر نشان می دهد. از جمله در این آیه که همراه موسی (یوشع بن نون) فراموشی خود را به شیطان نسبت می دهد. یعنی شیطان با هدف اینکه او و موسی هر چه دیرتر به محضر معلم عالی قدر و عارف خود برسند، واقعه ای را از یاد و ذهن یوشع پاک کرده است. یعنی فراموشی (البته نه همه فراموشی ها) هم می تواند یکی از ابزارهای شیطان برای اغوا و انحراف ما باشد.
آیه روز:
تِلْكَ الدَّارُ الْآخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِينَ لَا يُرِيدُونَ عُلُوًّا فِي الْأَرْضِ وَ لَا فَسَادًا وَ الْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ (قصص / آیه 83)
? ترجمه:
(آرى،) این سراى آخرت را (تنها) براى كسانى قرارمى دهیم كه اراده برترى جویى در زمین و فساد را ندارند; و عاقبت نیك براى پرهیزگاران است!
عوامل محرومیت از سعادت در اخرت
مطابق این آیه ، آنچه سبب محرومیت انسان از مواهب سراى آخرت مى شود در حقيقت دو عامل است ، برترى جوئى (استكبار) و (فساد در زمين ) كه همه گناهان در آن جمع است ، چرا كه هر چه خدا از آن نهی كرده حتما بر خلاف نظـام آفرینش انسان و تكامل وجود بوده ، بنابراين ارتكاب آن نظام زندگى او را بر هم مى زند لذا مايه فساد در زمين است . جمله پایانی آیه هم ، در تکمیل این مفهوم است. آنجا که می فرماید عاقبت از آن پرهیزکاران است که البته منظور از (عاقبت ) در این آیه، به مفهوم وسيع كلمه سرانجام نيك و پيروزى در اين جهان، و بهشت و نعمت هایش در جهان ديگر است.
?