و َمَا كَانَ رَبُّكَ لِيُهْلِكَ الْقُرَى بِظُلْمٍ وَ أَهْلُهَا مُصْلِحُونَ (هود / آیه 117)

? ترجمه:
و چنين نبود كه پروردگارت آباديها را به ظلم و ستم نابود كند در حالي كه اهلش در صدد اصلاح بوده باشند.

چه چیز جامعه را از عذاب خداوند می رهاند؛ در هر جامعه اى معمولا ظلم و فسادى وجود دارد، اما مهم اين است كه مردم احساس كنند كـه ظـلم و فـسـادى هست و در طريق اصلاح و رفع آن باشند و با چنين احساس و گام برداشتن در راه اصـلاح، خداوند بـه آنـان مـهـلت مى دهد و قانون آفـرينش بـراى آنها حق حيات قائل است. این مضمون آیه امروز است و تاکیدی است بر نقش امر به معروف و نهی از منکر در بقای جامعه و برگرداندن عذاب الهی از آن. دلیلش هم این است که همين كه جامعه بى تفاوت شد و فساد و ظلم به سرعت همه جا را می گیرد. آنگاه است كه ديگر در سنت آفرينش حق حياتى براى آنها وجود ندارد و خداوند جامعه را عذاب می کند.

‍وقتی نانوا خمیر نان سنگک را پهن میکند…
و درون تنور میگذارد را دیدی که چه اتفاقی می افتد؟

خمیر به سنگها می چسبد…
اما نان هر چه پخته تر می شود،
از سنگها جدا میشود!!

حکایت آدم‌ها همین است…
سختی های دنیا ، حرارت تنور است…
و این سختی هاست که انسان را پخته تر می کنند…

و هر چه انسان پخته تر میشود
سنگ کمتری بخود می گیرد…
سنگها تعلقات دنیایی هستند…
ماشین من.. خانه من..من.. من !!

آنوقت که قرار است نان را از تنور
خارج کنند سنگها را از آن می گیرند!!
خوشا بحال آنکه در تنور دنیا
آنقدر پخته میشود…

که به هیچ سنگی نمی چسبد!!
ما در زندگی به چه چسبیده ایم ؟
سنگ ما کدام است ؟??

إِنَّ الَّذِينَ يَتْلُونَ كِتَابَ اللَّهِ وَ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَ أَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَ عَلَانِيَةً يَرْجُونَ تِجَارَةً لَنْ تَبُورَ (فاطر / آیه 29)

? ترجمه:
كساني كه كتاب الهي را تلاوت مي‏كنند و نماز را بر پا مي‏دارند و از آنچه به آنها روزي داده‏ ايم پنهان و آشكار انفاق مي‏كنند، تجارت (پر سودي) را اميد دارند كه نابودي و كساد در آن نيست.

 تجارت پر سود با پروردگار؛ خداوند در این آیه انجام تجارت پر سود با خودش را به انسان ها آموزش می دهد. آن چه که انسان باید برای این تجارت بیاورد تلاوت قرآن، نماز و انفاق است و آنچه خدا می آورد، فضل و رحمت بی حساب و اندازه. (تلاوت ) در اينجا به معنى قرائت سرسرى و خالى از تفكر و انديشه نيست ، خواندنى است كه سرچشمه فكر باشد، فكرى كه سرچشمه عمل صالح گردد، عملى كه از يكسو انسان را به خدا پيوند دهد كه مظهر آن نماز است ، و از سوى ديگر به خلق خدا ارتباط دهد كه مظهر آن انفاق است، انفاق از تمام آنچه خدا به انسان داده، از علمش، از مال و ثروت و نفوذش از فكر نيرومندش از اخلاق و تجربياتش، و خلاصه از تمام مواهب خدادادى .

وَلَا تَمْنُنْ تَسْتَكْثِرُ (مدثر / آیه 4)

? ترجمه:

و منت مگذار، و فزوني مطلب.

نهی از منت گذاشتن؛ خداوند در این آیه از منت گذاشتن نهی می کند. این مفهوم کلی است و هر گونه منت گذاشتن بر خالق و مخلوق را شامل می شود. انسان هرگز نباید بر پروردگار منت بگذارد که برای او جهاد و تلاش می کند. بلکه باید شکرگزار باشد که خداوند توفیق عبادت و اطاعت را به او داده است. همچنین انسان نباید خدمات خود را به خلق زیاد بشمارد و در نتیجه بر سر آنان منت بگذارد. چرا که منت گذاشتن اعمال نیک را باطل و بی اثر می کند.

✍️انتظار فرج این نیست که شما در خانه چهار زانو بنشینی دست‌هایت را روی هم بگذاری و تکان هم نخوری،
- آقا چکار می‌کنی؟
- من منتظر هستم!
نه، انتظار این نیست…

انتظار این است که تک تک لحظات و اعمالت را در جهت رضایت امام زمان ارواحنافداه تنظیم کنی، این روحیّه‌ی انتظار را در خودت پیاده کنی. یعنی هر عملی که می‌خواهی انجام بدهی، بگو این عمل من را به امام زمانم نزدیک می‌کند؟ برای فرج امام زمانم موثر است؟

امام صادق علیه السلام می‌فرمایند:
کسی که دوست دارد از اصحاب حضرت قائم علیه السلام باشد باید روحیه انتظار را در خود ایجاد و با داشتن چنین روحیه ای به تزکیهٔ نفس و کسب کمالات روحی مشغول باشد.