*پاسخهای انتخاباتی توسط قرآن کریم:*???
*۱- چرا رای بدهیم؟*
- جواب: “ان الله لا یغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم”
خدا سرنوشت قومی را تغییر نمیدهد مگر زمانی که خودشان تصمیم بگیرند که سرنوشتشان را تغییر دهند
*۲- من وقتی نمیدانم به چه کسی رای بدهم باید چکار کنم؟*
جواب: “فاسئلوا اهل الذکر ان کنتم لا تعلمون”
از اهلش بپرسید
*۳- اگر پرسیدم و دیدم هر کسی از پیش خودش اخباری میدهد و تحلیلی میکند آن وقت چه کنم؟*
جواب: نگاه کن به شخصی که خبر میدهد که آیا عادل است یا فاسق
قرآن میفرماید: “هرگاه فاسقی برای شما خبری آورد در مورد آن تحقیق کنید”
*۴- اگر در جامعه موقع تبلیغات موجی ایجاد شد چه کنم؟*
جواب: “و لا تتبعان سبیل الذین لا یعلمون”
راه کسانی را که علم ندارند پیروی نکن
*۵- چگونه افراد را تشخیص دهیم؟*
جواب: به دنبال کسانی که از چاپلوسی و تعریف و تمجید لذت میبرند نروید.
قرآن میفرماید : “یحبون ان یحمدوا بما لم یفعلوا”
دوست دارند به خاطر کارهایی که در حیطه وظایف آنها بوده و انجام ندادهاند مورد ستایش قرار گیرند
*۶- به چه کسی رای بدهیم؟*
جواب: به کسی رای بدهیم که از سرزنش هیچ ملامتگری نمیهراسد.
“ولا یخافون لومه لائم”
يُنَزِّلُ الْمَلَائِكَةَ بِالرُّوحِ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَنْ يَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ أَنْ أَنْذِرُوا أَنَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاتَّقُونِ (نحل / آیه 2)
? ترجمه:
فرشتگانرا با روح الهي به فرمانش بر هر كس از بندگانش بخواهد نازل ميكند (و به آنها دستور ميدهد) كه مردم را انذار كنيد (و بگوئيد) معبودي جز من نيست بنابر اين از مخالفت (دستور) من بپرهيزيد.
وحی مایه حیات دل ها؛ روح در قرآن به معانی مختلفی آمده است. در آیه مورد بحث امروز خداوند می فرماید که فرشتگان روح را به همراه خود می آورند. در اينكه منظور از (روح ) در اين آيه چيست، مفسران گفتگوى بسيار كرده اند، ولى ظاهر اين است كه منظور از آن ، وحى و قرآن است كه مايه حيات دل ها و زندگى انسانها است.
وَ الَّذِينَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمْ وَ أَقَامُوا الصَّلَاةَ وَ أَمْرُهُمْ شُورَى بَيْنَهُمْ وَ مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ يُنْفِقُونَ (شوری / آیه 38)
? ترجمه:
و آنها كه دعوت پروردگارشان را اجابت كرده، و نماز را برپا داشته، و كارهايشان به طريق مشورت در ميان آنها صورت ميگيرد، و از آنچه به آنها روزي داده ايم انفاق ميكنند.
در ستایش مشورت؛ در این آیات خدا صفت هایی از مومنان اهل توکل را بیان می فرماید. در آيه مورد بحث سخن از بازسازى وجود در جنبه هاى مختلف است كه از همه مهمتر اجابت دعوت پروردگار و تسليم در برابر فرمان او است. مطلبى كه همه نيكيها و خوبيها و اطاعت اوامر الهى در آن جمع است . در ادامه چند موضوع مهم را به دنبال آن يادآور مى شود كه مهمترين آنها (نماز) است، نمازى كه ستون دين و پيوند خلق و خالق است . بعد از آن مهمترين مساءله اجتماعى همان اصل شورى است كه بدون آن همه كارها ناقص است ، يك انسان هر قدر از نظر فكرى نيرومند باشد نسبت به مسائل مختلف تنها از يك يا چند بعد مى نگرد، و لذا ابعاد ديگر بر او مجهول مى ماند، اما هنگامى كه مسائل در شورى مطرح گردد و عقلها و تجارب و ديدگاههاى مختلف به كمك هم بشتابند مسائل كاملا پخته و كم عيب و نقص مى گردد، و از لغزش دورتر است . در آخر هم مسئله انفاق به عنوان نماد ارتباط صحیح با خلق به عنوان ویژگی دیگر اهل ایمان بیان می شود.
بسم الله الرحمن الرحیم
??سالروز پیروزی انقلاب اسلامی گرامی باد??
فَأَخْرَجْنَاهُم مِّن جَنَّاتٍ وَ عُيُونٍ * وَ كُنُوزٍ وَ مَقَامٍ كَرِيمٍ * كَذَلِكَ وَ أَوْرَثْنَاهَا بَنِي إِسْرَائِيلَ (شعراء / آیات 57 تا 59)
? ترجمه:
(سرانجام فرعونیان مغلوب شدند،) و ما آنها را از باغها و چشمهها بیرون راندیم، * و از گنجها و قصرهاى مجلل! * (آرى،) اینچنین كردیم! و بنى اسرائیل را وارث آنها ساختیم!
اراده الهی در حوادث ؛ یک تفاوت بزرگ فرهنگ تحریف یافته یهود با مسلمانان این است که یهودیان خدا را پادشاه بازنشسته می دانند که جهان را آفریده است ولی الان دیگر اقدامی نمی کند و کار دست انسان ها است. اما در اسلام ما همه چیز را ناشی از اراده الهی می دانیم و البته با حساب. هیچ چیز اتفاقی و خارج از اراده الهی و سنت های او نیست. از افتادن برگی از درخت گرفته تا تغییرات سیاسی بزرگ. در این آیات خداوند خارج کردن فرعون و فرعونیان را از کاخ هایشان و زمین های حاصلخیزشان و تصاحب بدون دردسر آن ها توسط بنی اسرائیل را (در جریان جدال موسی علیه السلام و فرعون) به خود نسبت می دهد. سنت و قانون خداوند این است که اگر کسانی مانند فرعون عمل کنند، نعمت ها از دستشان خارج می شود و به دیگران می رسد و اگر کسانی مانند بنی اسرائیل از جان و مال خود برای مقابله با ظالم مایه بگذارند، خداوند آن ها را بر ظالم مسلط می کند. حتی اگر در برابر ظالم تا دندان مسلح دست خالی باشند.
و َمَا كَانَ رَبُّكَ لِيُهْلِكَ الْقُرَى بِظُلْمٍ وَ أَهْلُهَا مُصْلِحُونَ (هود / آیه 117)
? ترجمه:
و چنين نبود كه پروردگارت آباديها را به ظلم و ستم نابود كند در حالي كه اهلش در صدد اصلاح بوده باشند.
چه چیز جامعه را از عذاب خداوند می رهاند؛ در هر جامعه اى معمولا ظلم و فسادى وجود دارد، اما مهم اين است كه مردم احساس كنند كـه ظـلم و فـسـادى هست و در طريق اصلاح و رفع آن باشند و با چنين احساس و گام برداشتن در راه اصـلاح، خداوند بـه آنـان مـهـلت مى دهد و قانون آفـرينش بـراى آنها حق حيات قائل است. این مضمون آیه امروز است و تاکیدی است بر نقش امر به معروف و نهی از منکر در بقای جامعه و برگرداندن عذاب الهی از آن. دلیلش هم این است که همين كه جامعه بى تفاوت شد و فساد و ظلم به سرعت همه جا را می گیرد. آنگاه است كه ديگر در سنت آفرينش حق حياتى براى آنها وجود ندارد و خداوند جامعه را عذاب می کند.