? آیه روز:

إِنَّا أَنْذَرْنَاكُمْ عَذَابًا قَرِيبًا يَوْمَ يَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ يَدَاهُ و َيَقُولُ الْكَافِرُ يَا لَيْتَنِي كُنْتُ تُرَابًا (نبأ / آیه 40)

? ترجمه:
و ما شما را از عذاب نزديكي بيم مي ‏دهيم، اين عذاب در روزي خواهد بود كه انسان آنچه را از قبل با دستهاي خود فرستاده مي‏ بيند، و كافر مي‏ گويد: «اي كاش خاك بودم!»

آرزوی خاک بودن؛ در قیامت کفار بعد از اینکه اعمال خود را حاضر می بینند، آنچنان در اندوه و حسرت فرو می روند که می گویند ای کاش خاک بودیم! ای کاش هرگز از مرحله خاک بودن در آغاز آفرینش فراتر نمی رفتیم. ای کاش بعد از آنکه انسان شدیم و مردیم و خاک شدیم، رستاخیزی نمی بود و دوباره زنده نمی شدیم و … کار انسان اشرف مخلوقات بر اثر کفر و گناه به جایی می رسد که آرزو می کند در صف موجودی پست و بی روح مانند خاک قرار بگیرد.