بـرای خـــدا ڪار، نشـد نـدارد!
04 آذر 1399
هرچند بچه دار شدن پیرمرد و
پیرزنی ناتوان‌و کهنسال باشد!
هرچه میخواهید، بخواهید!
فقط بدانید که خداوند از همہ
بیشتر آگاه است به مصلحت‌و
خـوشبـختــے مـا؛ برای همیــن
گاهی حکـمت و مصلحـت‌مان،
در محرومیت است!
پس راضی باشیم به مصلحت
خداوند
« آیات29و30 سوره‌ذاریات »
فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِي‌صَرَّةٍ فَصَكَّتْ
وَجْهَها وَ قــالَتْ عَجــُوزٌ عَقِيــمٌ
قالُوا ڪَذلِكَ قـالَ رَبُّڪِ إِنَّهُ هُوَ
الْحَڪيــمُ الْعَلِيــمُ
پس همسـر ابراهيم (با شنيدن
مژده فرزند) فريـادڪنان پيش
آمــد و بـہ صــورت خــود زد و
گفـت: پيـــرزنى نازا (چگــونـہ
صــاحب فـــرزند شــود)؟!
(فرشتگان به ابــراهيم) گفتند:
پـــروردگار تو اين‌گــونـہ گفتـہ
و البتّه او حڪيـم و دانـاسـت.
