بسیاری از ما احساس می‌کنیم زیر فشار انتظارات خودمان خرد شده‌ایم. برای راضی نگه داشتن دائم همه، خود را از پا انداخته‌ایم. فکر و خیال اینکه نکند کسی را رنجانده باشیم خواب و خوراک را از ما گرفته است. از فرصت‌هایی که ما را از محدوده امنِ‌مان بیرون می‌کشند چشم‌پوشی می‌کنیم و به هر قیمتی از مقبول نبودن می‌پرهیزیم.

وقتش رسیده که دیگر نگذاریم ترس‌هایمان رویاهای ما را در خود غرق کنند، دنیایمان را محدود کنند و خوشبختی را از ما بگیرند.

با انتخاب شجاع بودن به‌جای بی‌نقص بودن، میتوانیم اعتماد به نفس خود را بیابیم و هرچیزی را که ناراضی‌مان می‌کند پشت سر بگذاریم و به دنبال چیزهایی باشیم که واقعا با شور و شوق میخواهیم.

کمال گرایی ممکن است ما را در مسیری قرار دهد که احساس امنیت کنیم، اما شجاعت ما را به راهی می‌برد که واقعا خواهانش هستیم.