و َوَهَبْنَا لَهُمْ مِنْ رَحْمَتِنَا و َجَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِيًّا ( مریم / آیه 50)

? ترجمه:
و از رحمت خود به آنها { ابراهیم و فرزندانش} ارزاني داشتيم و براي آنها نام نيك و مقام مقبول و برجسته (در ميان همه امتها) قرار داديم.

خوشنامی، موهبتی الهی؛ در قرآن می خوانیم که ابراهیم علیه السلام از خداوند خواست تا دیگران از او به نیکی یاد کنند. در این آیه خداوند از استجابت این دعای ابراهیم سخن می گوید. واقعیت این است که عده ای خواستند آنچنان ابراهيم و دودمانش از جامعه طرد شوند كه كمترين اثر و خبرى از آنان باقى نماند و براى هميشه فراموش شوند، اما بر عكس، خداوند به خـاطـر ايثارها و فداكاريها و استقامتشان در اداى رسالتى كه بر عهده داشتند آنچنان آنها را بلند آوازه سـاخـت كه همواره بر زبانهاى مردم جهان قرار داشته و دارند، و به عنوان اسوه و الگوئى از خداشناسى و جهاد و پاكى و تقوا و مبارزه و جهاد شناخته مى شوند.

? مناسبت: مشابه این وضعیت میان بنی امیه و اهل بیت رخ داد. بنی امیه از هیچ تلاشی فروگذار نکرد برای به حاشیه راندن اهل بیت و فراموش شدن آن ها در جامعه. اما واقعه کربلا به تنهایی عاملی شد که یاد اهل بیت تا ابد میان مردم جهان زنده بماند. نه تنها یاد امام حسین علیه السلام، بلکه یاد فرزندان ایشان از علی اصغر گرفته تا فرزندان امام حسن عبدالله و قاسم و رقیه سه ساله. بله خداوند اگر بخواهد نام نیک انسان هایی در جهان بماند، کسی نمی تواند، مقابله بکند.