گزاره : «دحو الارض» مطابق با بیست و پنجم ماه ذی‌القعده، روزی است که خداوند با نظر به کره زمین، به جهان خاکی حیات بخشید، از این روز، بخش‌هایی از کره زمین ـ که سراسر از آب بود ـ شروع به خشک شدن کرد تا کم کم به شکل یک چهارم خشکی‌های امروزی درآمد. مـطابق نظر مفسران، در آغـاز تـمام سطح زمين را آبهاى حـاصـل از بـارانـهـاى سيلابى نخستين فرا گرفته بود اين آبها تدريجا در گودالهاى زمـين جاى گرفتند و خشكيها از زير آب سر بر آوردند و روز به روز گسترده تر شدند تا به وضع فعلى در آمد (و اين مساءله بعد از آفرينش زمين و آسمان روى داد). از امیرالمومنین علیه‌السلام روایت شده است که فرمودند: «نخستین رحمتی که از آسمان به زمین نازل شد، در بیست وپنج ذی القعده بود….»

? آیه روز:

و َالْأَرْضَ بَعْدَ ذَلِكَ دَحَاهَا (نازعات / آیه 30)

? ترجمه:
و زمين را بعد از آن گسترش داد.

✅ پیشنهاد: برای عبادات در شب و روز این مناسبت ثواب و بهره زیادی ذکر شده است. از شب زنده داری و روزه این روز که بسیار توصیه شده است، که بگذریم حداقل بهره ای که می توانیم از این فرصت ببریم، خواندن دعاهای زیبای مربوط به این روز است.