وَ أَمَّا إِذَا مَا ابْتَلَاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهَانَنِ (فجر / آیه 16)

? ترجمه:
و اما هنگامي كه براي امتحان روزي را بر او تنگ بگيرد ماءيوس ‍ مي‏ شود و مي ‏گويد پروردگارم مرا خوار كرده!

روزی تنگ و بدگمانی به خدا؛ آیه می فرماید: انسان نادان تنگ شدن روزی بر خود را دلیل بر اهانت خداوند به او می داند! و نا امید می شود. از پروردگارش مى رنجد و ناخشنود مى شود، غـافـل از اینکه اینها همه وسـائل آزمـايش و امتحان او است ، امتحانى كه رمز پرورش و تـكـامـل انـسـان، و بـه دنبال آن سبب استحقاق ثواب، و در صورت مخالفت مايه استحقاق عذاب است . پس مطابق تعالیم قرآن، نه روی آوردن نعمت دليل بر نزدیکی به خدا است ، و نه رویگردانی نعمت دليل بـر دورى از حـق ، اينها مواد مختلف امتحانى است كه خداوند طبق حكمتش هر گروهى را بـه چیزی آزمايش مى كند، اين انسانهاى كم ظرفيتند كه گاه مغرور، و گاه ماءيوس مى شوند.