إِلَّا الَّذِينَ عَاهَدْتُمْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ ثُمَّ لَمْ يَنْقُصُوكُمْ شَيْئًا و َلَمْ يُظَاهِرُوا عَلَيْكُمْ أَحَدًا فَأَتِمُّوا إِلَيْهِمْ عَهْدَهُمْ إِلَى مُدَّتِهِمْ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ (توبه / آیه 4)

? ترجمه:
مگر كساني از مشركان كه با آنها عهد بستيد و چيزي از آن فروگذار نكردند و احدي را بر ضد شما تقويت ننمودند، پيمان آنها را تا پايان مدتشان محترم بشمريد، زيرا خداوند پرهيزكاران را دوست دارد.

شرط محترم بودن پیمان؛ خداوند در آیات ابتدایی سوره توبه، دستور لغو یکجانبه پیمان با مشرکانی را می دهد که نشانه های آمادگی برای پیمان شکنی در رفتار آن ها دیده شده بود. در همین راستا خداوند در این آیه گروهی را از دستور لغو پیمان مستثنی می کند. آیه می فرماید : آن دسته از مشركين كه با آنها پيمان بسته ايد و هيچگاه بر خلاف شرائط پيمان گام برنداشتند و كم و كسرى در آن ايجاد نكردند، و نه احدى را بر ضد شما تقويت نمودند. در مورد اين گروه تا پايان مدت به عهد و پيمانشان وفادار باشيد زيرا خداوند پرهيزكاران و آنها را كه از هر گونه پيمان شكنى و تجاوز اجتناب مى كنند، دوست مى دارد. در واقع مسلمانان حتی با مشرکان می توانند پیمان ببندند و خداوند هم نگه داشتن این پیمان ها را تایید می کند، اما به شرطی که آن ها هم وفادار باشند. اگر نبودند، دستور خداوند لغو بی چون و چرای پیمان است.