و َمَا كَانَ رَبُّكَ لِيُهْلِكَ الْقُرَى بِظُلْمٍ وَ أَهْلُهَا مُصْلِحُونَ (هود / آیه 117)

? ترجمه:
و چنين نبود كه پروردگارت آباديها را به ظلم و ستم نابود كند در حالي كه اهلش در صدد اصلاح بوده باشند.

چه چیز جامعه را از عذاب خداوند می رهاند؛ در هر جامعه اى معمولا ظلم و فسادى وجود دارد، اما مهم اين است كه مردم احساس كنند كـه ظـلم و فـسـادى هست و در طريق اصلاح و رفع آن باشند و با چنين احساس و گام برداشتن در راه اصـلاح، خداوند بـه آنـان مـهـلت مى دهد و قانون آفـرينش بـراى آنها حق حيات قائل است. این مضمون آیه امروز است و تاکیدی است بر نقش امر به معروف و نهی از منکر در بقای جامعه و برگرداندن عذاب الهی از آن. دلیلش هم این است که همين كه جامعه بى تفاوت شد و فساد و ظلم به سرعت همه جا را می گیرد. آنگاه است كه ديگر در سنت آفرينش حق حياتى براى آنها وجود ندارد و خداوند جامعه را عذاب می کند.