وَ إِذِ اسْتَسْقَى مُوسَى لِقَوْمِهِ فَقُلْنَا اضْرِبْ بِعَصَاكَ الْحَجَرَ فَانْفَجَرَتْ مِنْهُ اثْنَتَا عَشْرَةَ عَيْنًا قَدْ عَلِمَ كُلُّ أُنَاسٍ مَشْرَبَهُمْ كُلُوا وَ اشْرَبُوا مِنْ رِزْقِ اللَّهِ وَ لَا تَعْثَوْا فِي الْأَرْضِ مُفْسِدِينَ (بقره / آیه 60)

? ترجمه:
و (بخاطر بياور) زماني را كه موسي براي قوم خويش طلب آب كرد به او دستور داديم عصاي خود را بر سنگ مخصوص بزن ناگاه دوازده چشمه آب از آن جوشيد، بطوري كه هر يك (از طوائف دوازده گانه بني اسرائيل) چشمه مخصوص خود را مي‏شناخت (و گفتيم) از روزي هاي الهي بخوريد و بياشاميد و در زمين فساد نكنيد و فساد را گسترش ‍ ندهيد.

معجزه ای دیگر برای بنی اسرائیل؛ در این آیه خداوند به یکی از نعمت های بزرگ خود که در قالب معجزه به بنی اسرائیل روزی کرد اشاره می فرماید و در پایان انتظار خود را از بندگانی که روزی شایسته دریافت می دارند، بیان می کند. هنگامى كه موسى در آن بيابان خشك و سوزان كه بنى اسرائيل از جهت آب سخت در مضيقه قرار داشتند، از خداوند خود براى قومش تقاضاى آب كرد. خدا می فرماید ما به او دستور داديم كه عصاى خود را بر آن سنگ مخصوص بزن. ناگهان آب از آن جوشيدن گرفت و دوازده چشمه آب (درست به تعداد قبائل بنى اسرائيل ) از آن با سرعت و شدت جارى شد . هر يك از اين چشمه ها به سوى طايفه اى سرازير گرديد، به گونه اى كه اسباط و قبائل بنى اسرائيل هر كدام بخوبى چشمه خود را مى شناختند. در پایان آیه نیز خداوند انتظار خود را در قبال روزی های بی پایان خود با جمله ای بیان می فرماید. خدا به بنی اسرائیل گوشزد مى كند كه حد اقل به عنوان سپاسگزارى در برابر اين نعمتهاى بزرگ هم كه باشد لجاجت و خيره سرى و آزار پيامبران را كنار بگذاريد.