موازنه ای میان نعمت و عمل
? آیه روز:
وَ إِذْ قِيلَ لَهُمُ اسْكُنُوا هَذِهِ الْقَرْيَةَ وَ كُلُوا مِنْهَا حَيْثُ شِئْتُمْ وَ قُولُوا حِطَّةٌ وَ ادْخُلُوا الْبَابَ سُجَّدًا نَغْفِرْ لَكُمْ خَطِيئَاتِكُمْ سَنَزِيدُ الْمُحْسِنِينَ (اعراف / آیه 161)
? ترجمه :
و [ياد كن] هنگامى را كه بديشان گفته شد در اين شهر سكونت گزينيد و از آن هر جا كه خواستيد بخوريد و بگوييد [خداوندا] گناهان ما را فرو ريز و سجده كنان از دروازه [شهر] درآييد تا گناهان شما را بر شما ببخشاييم [و] به زودى بر [اجر] نيكوكاران بيفزاييم
موازنه ای میان نعمت و عمل؛ درست است که بخش بزرگی از نعمت های الهی ، همه جور انسانی را (چه مومن و چه کافر) در بر می گیرد، اما خداوند در ازای برخی از نعمت هایش توجهات خاصی را از انسان ها می طلبد. نمونه آن این آیه است که خداوند درباره بنی اسرائیل می فرماید که ساکن شدن در بیت المقدس و بهره مندی از مواهب آن را منوط به ورود همراه با خضوع و خشوع (و سجده) به شهر و بیان ذکر درخواست ریزش گناه (حطه) نموده است. ضمن اینکه خداوند می فرماید نتیجه عمل به این دستورات بخشش گناهان و افزایش نعمات است. جالب است که در آیات بعد می خوانیم که بنی اسرائیل به این دستور واضح الهی عمل نکردند و در نتیجه به جای این نعمات، عذاب الهی نصیبشان شد.
#بنی_اسرائیل ، #بیت_المقدس ، #استغفار ، #نعمت