آیه روز:

و َلَا تَكُونُوا كَالَّذِينَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولَئِكَ هُمُ الْفَاسِقُونَ (حشر / آیه 19)

? ترجمه:
و همچون كساني كه خدا را فراموش كردند و خدا نيز آنها را به خود فراموشي گرفتار كرد نباشيد، و آنها فاسق و گنهكارند.

نتیجه فراموش کردن خدا؛ مطابق این آیه فراموش كردن خدا سبب (خود فرامـوشى ) مـى شـود، زيرا از يكسو فراموشى پروردگار سـبـب مـى شـود كه انسان در لذات مادى و شهوات حيوانى فرو رود، و هدف آفرينش خود را بـه دسـت فـرامـوشـى بـسـپـارد و در نـتـيـجـه از ذخـيـره لازم بـراى فـرداى قـيـامـت غافل بماند. از سـوى ديـگـر فـراموش كردن خدا همراه با فراموش كردن صفات پاك او است و همين امر سبب مى شود كه انسان خـود را مـسـتـقل و غنى و بى نياز بشمرد، و به اين ترتيب واقعيت انسانى خويش را فراموش كند و چـنـيـن انـسانى تا سرحد يك حيوان درنده سقوط مى كند، و همتش چيزى جز خواب و خور و شهوت نخواهد بود! ايـنـهـا هـمـه عـامل اصلى فسق و فجور بلكه اين خود فراموشى، بدترين مصداق فسق و خـروج از طـاعـت خـدا اسـت ، و بـه هـمـيـن دليـل در پـايـان آيـه خداوند از فسق این افرا سخن می گوید.