مَا أَشْهَدتُّهُمْ خَلْقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ لَا خَلْقَ أَنفُسِهِمْ وَ مَا كُنتُ مُتَّخِذَ الْمُضِلِّينَ عَضُدًا (کهف / آیه 51)

? ترجمه:

من هرگز آنها ( ابلیس و فرزندانش) را به هنگام آفرینش آسمانها و زمین، و نه به هنگام آفرینش خودشان، حاضر نساختم! و من هیچ گاه گمراه‏ كنندگان را دستیار خود قرار نمى‏ دهم!

? پاسخی به ادعای حامیان ابلیس؛ عده ای از دلباختگان شیطان، دشمنی او را با انسان از روی علم می دانند. اینکه ابلیس پیش از انسان آفریده شده بود و می دانست که انسان موجود پستی است و حاضر نشد برای او سجده کند. یا ابلیس حاضر به سجده برای غیر خدا نبود یا اینکه انسان لیاقت مسجود بودن را ندارد و … این آیه پاسخی به این شبهات است. مسئله ای که پس از یادآوری سجده نکردن ابلیس برای آدم و هم چنین بیان دشمنی ابلیس با آدمیان ذکر می شود. خداوند می فرماید: ما ابليس و فرزندانش را به هنگام آفرينش آسمانها و زمين ، و حتى به هنگام آفرينش نوع خودشان ، در صحنه حاضر نساختيم تا از آنها در آفرينش جهان كمك بگيريم يا از اسرار خلقت آگاه و مطلع شوند. بنابراين کسی كه هيچگونه دخالتى در آفرينش جهان و حتى نوع خود نداشته و از اسرار و رموز خلقت آگاه نیست لیاقت پرستش و ولایت را ندارد و نمی تواند درباره ویژگی های انسان ها نظر دهد. در پایان آیه نیز ریشه دوری ابلیس از دستگاه آفرینش الهی بیان می شود. می فرماید من گمراه کنندگان را هرگز دستیار خود قرار نمی دهم. چرا که آفرینش بر پایه راستی و درستی و هدایت است ، موجودى كه برنامه اش اگمراه کردن و فساد است، در این دستگاه جائى نمى تواند داشته باشد.