✍️ قبل از حرف زدن، سخن را در مغزت هضم کن

?پسر جوانی بیمار شد. اشتهایش کور شد و معده‌اش او را از خوردن هر چیزی معذور داشت.

?حکیم برایش عسل تجویز کرد. جوان می‌ترسید باز از خوردن عسل دچار دل‌پیچه شود، لذا نمی‌خورد.

?حکیم گفت:
بخور و نترس که من کنار تو هستم.

?جوان خورد و بدون هیچ دردی، معده‌اش عسل را پذیرفت.

?حکیم گفت:
می‌دانی چرا معده تو عسل را قبول کرد و پس نزد و زود هضم شد؟

?جوان گفت:
نمی‌دانم.

?حکیم گفت:
عسل تنها خوراکی در جهان طبیعت است که قبل از هضم کردن تو، یک‌ بار در معده زنبور هضم شده است.

?پس بدان که عسل غذای معده تو و سخن غذای روح توست.

?اگر می‌خواهی حرف تو را بپذیرند و پس نزنند و زود هضم شود، سعی کن مانند زنبور که عسل را در معده‌اش هضم می‌کند، تو نیز قبل از سخن گفتن، سخنانت را در مغزت سبک و سنگین و هضم کنی سپس بر زبان بیاوری!