حسین را به بند نوجوانان بِزه‌کار انداختند. صبوری به خرج داد. چند روز صدای نماز جماعت و تلاوت قرآن از بند بلند بود. مأموران حسین را گرفتند زیر مشت و لگد. می‌گفتند: تو به اینها چی کار داری؟! از آن به بعد، شکنجه‌ي حسین، کار هر روز مأموران شده بود. یک بار هم نشد که زیر شکنجه، اطلاعات را لو بدهد. نوجوان شانزده‌ساله را می‌نشاندند روی صندلی الکتریکی، یا اینکه از سقف آویزان می‌کردند.

شهید حسین علم‌الهدی

«امتداد 3 و 4»، ص23