خدا معمولاً نعمت‌هاشو غیر مستقیم به ما می‌ده. بارون و برف می‌ده که بی آب نمونیم، ولی ابر واسطه می‌شه. میوه می‌ده ولی درخت واسطه می‌شه. نور می‌ده ولی خورشید واسطه می‌شه. علم می‌ده ولی معلم واسطه می‌شه. پول می‌ده ولی کار واسطه می‌شه. کاش ما آدم‌ها پشت همه نعمت‌ها، خدا رو می‌دیدیم و بقیه رو واسطه می‌دونستیم. کاش هر نعمتی به ما می‌رسید این آیه رو می‌خوندیم:
هذا مِنْ فَضْلِ رَبِّی
این لطف خدای من است
(بخشی از آیه 40 نمل)
تا دلت بخواد اس‌ام‌اس‌های الکی، حرف‌های بی سر و ته، ایمیل‌های بی‌معنی و خیلی چیزهای بی‌ارزش دیگه بین مردم رد و بدل می‌شه. آخرش که چی؟ یعنی عمر ما این قدر بی‌ارزش شده که صرف این چیزها بشه؟ کاش هر وقت از این چیزها برامون می‌فرستن یا از این حرفا می‌زنن این آیه قرآنو بخونیم، شاید خدا بخواد و از این روزمره‌گی دربیاییم.
وَ الَّذینَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ
از کار بیهوده روگردان هستند
(3 مؤمنون)
یکی از روش‌های ارتباطی که اصلاً از دور خار ج نمی‌شه شایعه است! یکی یه چیزی می‌گه، بقیه هم یه چیزی می‌ذارن روش و پخش می‌کنن. حالا اصلاً کاری ندارن این حرف درست بوده یا نه، فقط تند و تند برای بقیه تعریف می‌کنن. بعد همین باعث می‌شه تهمت و دروغ و افترا بین آدم‌ها بچرخه و آبرو یه بنده خدایی بره. چطوره این بار کسی از این حرفا زد، ما به سهم خودمون جلوی شایعه رو بگیریم و بگیم:
ما یَکُونُ لَنا أَنْ نَتَکَلَّمَ بِهذا
ما حق نداریم صحبتی درباره آن بکنیم
(بخشی از آیه 16 نور)
دین و دستوراتش برای بعضی‌ها خیلی سخته. اصلاً حوصله ندارن نماز بخونن و روزه بگیرن و بقیه دستوراتو انجام بدن. این‌ها هنوز دینو لمس نکردن، شیرینی عبادتو نچشیدن. از طرفی یه عده دینو خیلی سخت می‌گیرن، مستحباتشم مثل واجب حساب می‌کنن. اگه دین سخت بود که خدا نمی‌گفت:
وَ ما جَعَلَ عَلَیْکُمْ فِی الدِّینِ مِنْ حَرَجٍ
در دین مشکلی برای شما قرار نداده
(بخشی از آیه 78 حج)
تا حالا شده برید به مدرسه یا دانشگاه یا محل کار قبلیتون و ببینید همه قیافه‌ها عوض شدن؟
ناخودآگاه آدم فکر می‌کنه یه عده متجاوز اومدن جاشو گرفتن.
دنیا هم همین طوره. چند سال دیگه همه یا بیشتر آدم‌هایی که الان روی زمین هستند جاشونو می‌دن به آدم‌های دیگه. همه مردن و رفتن. همه‌مون باید یه روزی مزه مرگ رو بچشیم، این یه واقعیته و نمی‌شه کاریش کرد.
کُلُّ نَفْسٍ ذائِقَةُ الْمَوْتِ
هر کس مزه مرگ را می‌چشد
(بخشی از آیه 35 انبیاء)
