نامه ای خیلی خیلی خیلی خیلی….. زیبا از سوی پروردگار به همه انسان ها…

سوگند به روز وقتی نور می گیرد و به شب وقتی آرام می گیرد. که من نه تو را رها کرده‌ ام و نه با تو دشمنی کرده‌ام…
( ضحی 1-2)

افسوس که هر کس را به ( سوی) تو فرستادم تا به تو بگویم دوستت دارم و راهی پیش پایت بگذارم او را به سخره گرفتی…
(یس 30)

و هیچ پیامی از پیام هایم به تو نرسید مگر آنکه از آن روی برگرداندی…
(انعام 4)

و با خشم رفتی و فکر کردی هرگز بر تو قدرتی نداشته ام…
(انبیا 87)

و مرا به مبارزه طلبیدی و چنان متوهم شدی که گمان بردی خودت بر همه چیز قدرت داری…
(یونس 24)

و این در حالی بود که حتی مگسی را نمی توانستی و نمیتوانی بیافرینی و اگر مگسی از تو چیزی بگیرد نمی توانی از او پس بگیری…
(حج 73)

پس چون مشکلات از بالا و پایین آمدند و چشمهایت از وحشت فرو رفتند و تمام
وجودت لرزید چه لرزشی، گفتم کمک هایم در راه است و چشم دوختم ببینم که باورم میکنی؟ اما به من گمان بردی، چه گمان هایی…
( احزاب 10)

تا زمین با آن فراخی بر تو تنگ آمد، پس حتی از خودت هم به تنگ آمدی و یقین کردی که هیچ پناهی جز من نداری. پس من به سوی تو بازگشتم، تا تو نیز به سوی من بازگردی، که من مهربانترینم در بازگشتن…
(توبه 118)

وقتی در تاریکی ها مرا به زاری خواندی که اگر تو را برهانم با من می‌مانی، تو را از اندوه رهانیدم، اما باز مرا با دیگری در عشقت شریک کردی…
(انعام 63-64)

این عادت دیرینه ات بوده است، هرگاه که خوشحالت کردم از من روی گردانیدی، و رویت را به سوی دیگری کردی و هر وقت سختی به تو رسید از من ناامید شده‌ای…
(اسرا 83)

آیا من برنداشتم از دوشت باری که می شکست پشتت را؟
(سوره شرح 2-3)

غیر از من، چه کسی برایت خدایی کرده است؟
(اعراف 59)

پس کجا می روی؟
(تکویر 26)

پس از این سخن، دیگر به کدام سخن می خواهی ایمان بیاوری؟
(مرسلات 50)

چه چیز جز بخشندگی ام باعث شد تا مرا که می بینی خودت را بگیری؟
(انفطار 6)

مرا به یاد می آوری؟ من همانم که بادها را می فرستم تا ابرها را در آسمان پهن کنند و ابرها را پاره پاره به هم فشرده می کنم تا قطره ای باران از خلال آنها بیرون آید و به خواست من، به تو اصابت کند تا فقط لبخند بزنی، در حالی که پیش از فرو افتادن آن قطره باران، ناامیدی تو را پوشانده بود…
(روم 48)

من همانم که می دانم در روز روحت، چه جراحتهایی بر میدارد و در شب روحت را در خواب به تمامی باز می ستانم، تا به آن آرامش دهم و روز بعد دوباره آن را به زندگی بر می انگیزانم، و تا لحظه مرگت که به سویم بازگردی به این کار ادامه می دهم…
(انعام 60)

من همانم که وقتی می ترسی، به تو امنیت می‌دهم…
(قریش 3)

برگرد.. مطمئن برگرد، تا یک بار دیگر با هم باشیم…
(فجر 28-29)

تا یک بار دیگر دوست داشتن همدیگر را تجربه کنیم…
(مائده 54)

حواسمون به لحظات عمرمون هست⁉️

#نهج_البلاغه

?خدا شما را رحمت کند! پس بشتابید به سوی آباد کردن خانه هایی که شما را به آبادانی آن فرمان دادند ، و تشویقتان کرده ، به سوی آن دعوت کرده اند ، و با صبر و استقامت ، نعمت های خدا را بر خود تمام گردانید ، واز عصیان و نافرمانی کناره گیرید ،که فردا به امروز نزدیک است

وه! چگونه ساعت ها در روز، و روزها در ماه ،و ماه ها در سال ، و سال ها در عمر آدمی شتابان می گذرد ?!

? #خطبه ۱۸۸

? آیه روز:

فَإِنْ أَعْرَضُوا فَمَا أَرْسَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا إِنْ عَلَيْكَ إِلَّا الْبَلَاغُ وَ إِنَّا إِذَا أَذَقْنَا الْإِنسَانَ مِنَّا رَحْمَةً فَرِحَ بِهَا وَ إِن تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ فَإِنَّ الْإِنسَانَ كَفُورٌ (شوری / آیه 48)

? ترجمه:
و اگر رویگردان شوند (غمگین مباش)، ما تو را حافظ آنان (و مامور اجبارشان) قرار نداده ‏ایم; وظیفه تو تنها ابلاغ رسالت است! و هنگامى كه ما رحمتى از سوى خود به انسان بچشانیم به آن دلخوش مى‏ شود، و اگر بلایى بخاطر اعمالى كه انجام داده‏ اند به آنها رسد (به كفران مى‏ پردازند)، چرا كه انسان بسیار كفران‏ كننده است!

اگر رویگردان شوند (غمگین مباش)، ما تو را حافظ آنان (و مامور اجبارشان) قرار نداده ‏ایم; وظیفه تو تنها ابلاغ رسالت است! و هنگامى كه ما رحمتى از سوى خود به انسان بچشانیم به آن دلخوش مى‏ شود، و اگر بلایى بخاطر اعمالى كه انجام داده‏ اند به آنها رسد (به كفران مى‏ پردازند)، چرا كه انسان بسیار كفران‏ كننده است!

اسباب هدايت از نظر (تشريع ) دعوت رسولان خدا، و از نظر (تكوين ) گاه نعمت و گاه مصيبت است ، اما در برخی انسان های كوردل بيخبر هيچ يك از اين امور مؤثر نمى افتد، خداوند در این آیه ضمن گلایه از این گونه افراد به پیامبر دلداری می دهد که مقصر این وضعیت آنها هستند تو نيستى، تو وظيفه ابلاغ را انجام داده اى. در واقع چنین افرادی را نه نعمتهاى الهى از طريق انگيزه شكر منعم او را بيدار و به شكرگزارى و معرفت و اطاعت او وا مي دارد، نه مجازاتها و عذابهائى كه به خاطر گناهان دامنگيرش مى شود او را از خواب غفلت بيدار مى كند، و نه دعوت پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) در او اثر مى گذارد. در واقع درست این است که نوسانات زندگی انسان را به خدا نزدیک کند، نه اینکه اتفاقات خوب زندگی سرمستش کند و اتفاقات بد او را به خداوند بدبین! بلکه اتفاقات خوب او را به موضع شکرگزاری ببرد و اتفاقات بد او را به موضع استغفار و درخواست و دعا.

إِنْ يَشَأْ يُذْهِبْكُمْ و َيَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِيد (فاطر / آیه 16)

? ترجمه:
اگر بخواهد شما را مي ‏برد و خلق جديدي مي‏ آورد.

انسان محور عالم نیست؛ شاید انسان اشرف مخلوقات و آفرینش باشد، اما محور عالم نیست. بلکه محور عالم خداست. خداوند در آیات بسیاری در قرآن انسان و گوهر وجودی و جایگاهش را در میان مخلوقات تکریم می کند. اما آیات زیادی هم وجود دارد که فقر و نیازمندی انسان را به رخش می کشد و به او یادآوری می کند که محور این وجود، او نیست. بلکه محور وجود خداست. مثلا در این آیه می فرماید. اگر بخواهد شما را می برد و خلق دیگری می آورد. یعنی خداوند نیازی به وجود ما و عبادت ما ندارد و ما هستیم که به او نیازمندیم. این آیات کاملا غرور کاذب انسان را می شکند و از افتادن انسان در دامهایی که شیطان برایش پهن کرده (مانند اومانیسم) جلوگیری می کند.

آیه روز:

وَ لَقَدْ أَرْسَلنَآ إِلَى أُمَمٍ مِّن قَبْلِكَ فَأَخَذْنَاهُمْ بِالْبَأْسَاء وَ الضَّرَّاء لَعَلَّهُمْ يَتَضَرَّعُونَ (انعام / آیه 42)

? ترجمه:
ما به سوی امتهایی که پیش از تو بودند، ( پیامبرانی ) فرستادیم ( و هنگامی که با این پیامبران به مخالفت برخاستند، ) آنها را با شدّت و رنج و ناراحتی مواجه ساختیم شاید ( بیدار شوند و در برابر حق، ) خضوع کنند و تسلیم گردند!

✅ پیشنهاد : ماه مبارک رجب آغاز شد. رجب ماه استغفار است. ماه نزدیک شدن انسان به خداست. جامعه ما درگیر با بلاهایی است. از جمله بیماری واگیرداری که مردم را نگران کرده است. توصیه های بهداشتی به جای خود، اما با توجه به متن آیه انتظار خداوند این است که در چنین شرایطی، انسان ها بیشتر به سوی او متوجه شوند. استغفار کلید مهمی در موفقیت بر غلبه بر ابتلائات است. توسل به اهل بیت نیز همچنین. فرد فرد ما باید از فرصت مغتنم رجب استفاده کنیم تا این بساط بلا را از جامعه برچینیم. آخر ما شیعه آن امامی هستیم که به راه های آسمان بیشتر از راه های زمین واقف بود.

گزاره: سختی ها و بلاها، عاملی برای توجه به خداوند؛ خداوند در این آیه می فرماید ما پيامبرانى به سوى امت های پيشين فرستاديم و چون اعتنا نكردند آنها را به منظور بيدارى و تربيت با مشكلات و حوادث سخت، با فقر و خشكسالى و قحطى با بيمارى و درد و رنج مواجه ساختيم شايد متوجه شوند و به سوى خدا باز گردند. پس هدف از این محنتها و مصائب این بود که اینها با تضرع به درگاه خدا روی آورند و با حسن اختیار خدا را بخوانند و دلهایشان نرم گشته و از خوردن فریب در برابر جلوه های شیطان و از اتکاء به اسباب ظاهری روی گردان شوند، پس اصابت این بلاها به نفع آن امتها بود، چون انگیزه توبه و رجوع آنها بسوی ساحت پروردگار عالم می گشت. چه بسا در بسیاری موارد مشکلات و بلاهایی که سراغ ما بیاید نیز در همین چارچوب باشد. پس چه نیکو است که در چنین شرایطی رابطه خود با خداوند را استحکام بیشتری ببخشیم و آن چنان که می خواهد به درگاهش برای رفع مشکلات، تضرع کنیم.