? آیه روز:

فَإِنْ أَعْرَضُوا فَمَا أَرْسَلْنَاكَ عَلَيْهِمْ حَفِيظًا إِنْ عَلَيْكَ إِلَّا الْبَلَاغُ وَ إِنَّا إِذَا أَذَقْنَا الْإِنسَانَ مِنَّا رَحْمَةً فَرِحَ بِهَا وَ إِن تُصِبْهُمْ سَيِّئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ فَإِنَّ الْإِنسَانَ كَفُورٌ (شوری / آیه 48)

? ترجمه:
و اگر رویگردان شوند (غمگین مباش)، ما تو را حافظ آنان (و مامور اجبارشان) قرار نداده ‏ایم; وظیفه تو تنها ابلاغ رسالت است! و هنگامى كه ما رحمتى از سوى خود به انسان بچشانیم به آن دلخوش مى‏ شود، و اگر بلایى بخاطر اعمالى كه انجام داده‏ اند به آنها رسد (به كفران مى‏ پردازند)، چرا كه انسان بسیار كفران‏ كننده است!

اگر رویگردان شوند (غمگین مباش)، ما تو را حافظ آنان (و مامور اجبارشان) قرار نداده ‏ایم; وظیفه تو تنها ابلاغ رسالت است! و هنگامى كه ما رحمتى از سوى خود به انسان بچشانیم به آن دلخوش مى‏ شود، و اگر بلایى بخاطر اعمالى كه انجام داده‏ اند به آنها رسد (به كفران مى‏ پردازند)، چرا كه انسان بسیار كفران‏ كننده است!

اسباب هدايت از نظر (تشريع ) دعوت رسولان خدا، و از نظر (تكوين ) گاه نعمت و گاه مصيبت است ، اما در برخی انسان های كوردل بيخبر هيچ يك از اين امور مؤثر نمى افتد، خداوند در این آیه ضمن گلایه از این گونه افراد به پیامبر دلداری می دهد که مقصر این وضعیت آنها هستند تو نيستى، تو وظيفه ابلاغ را انجام داده اى. در واقع چنین افرادی را نه نعمتهاى الهى از طريق انگيزه شكر منعم او را بيدار و به شكرگزارى و معرفت و اطاعت او وا مي دارد، نه مجازاتها و عذابهائى كه به خاطر گناهان دامنگيرش مى شود او را از خواب غفلت بيدار مى كند، و نه دعوت پيامبر (صلى اللّه عليه و آله و سلّم ) در او اثر مى گذارد. در واقع درست این است که نوسانات زندگی انسان را به خدا نزدیک کند، نه اینکه اتفاقات خوب زندگی سرمستش کند و اتفاقات بد او را به خداوند بدبین! بلکه اتفاقات خوب او را به موضع شکرگزاری ببرد و اتفاقات بد او را به موضع استغفار و درخواست و دعا.