يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لَا تَدْخُلُوا بُيُوتًا غَيْرَ بُيُوتِكُمْ حَتَّى تَسْتَأْنِسُوا وَتُسَلِّمُوا عَلَى أَهْلِهَا ذَلِكُمْ خَيْرٌ لَكُمْ لَعَلَّكُمْ تَذَكَّرُونَ (نور / آیه 27)

? ترجمه:
اي كساني كه ايمان آورده ايد در خانه هائي غير از خانه خود وارد نشويد تا اجازه بگيريد و بر اهل آن خانه سلام كنيد، اين براي شما بهتر است، شايد متذكر شويد.

آداب رفت و آمد به خانه دیگران؛ از این آیه می توان استفاده های مهمی درباره آداب رفت و آمد به خانه دیگران داشت. اول آنکه حتما باید اجازه گرفت. دوم اجازه باید با انس، محبت و خالی از خشونت باشد. سوم سلام کنید. با وجودی كه جنبه انسانى و عاطفى این دستور روشن است با دو جمله (ذلكـم خير لكم ) و (لعلكم تذكرون ) همراه مى كند كه خود دليلى بر آن است كه اينگونه احكام ريشه در اعماق عواطف و عقل و شعور انسانى دارد كه اگر انسان كمى در آن بينديشد متذكر خواهد شد كه خير و صلاح او در آن است.

کم دقت کنیم متوجه می‌شیم این دنیا کاملاً منظمه. کوچیک و بزرگ دنیا بر اساس حکمت خدا خلق شده و هیچ چیزی بی‌علت نیست. آفرینش زن و مرد هم بخشی از حکمت خداست. این که زن و مرد به هم تمایل دارند هم کار خداست. و این که صدای زن‌ها اگه با ناز و کرشمه همراه بشه مردا رو جذب می‌کنه هم از خداست. حالا همین خدا به خانم‌ها گفته با ناز حرف نزنید، چون بعضی‌ها مریضن و دچار طمع می‌شن:
فَلا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیَطْمَعَ الَّذی فی قَلْبِهِ مَرَضٌ
هوس‌انگیز حرف نزنید چون کسی که در دلش مرضی است به طمع می‌افتد
(بخشی از آیه 32 احزاب)

کسی هست به دادم برسه؟ کسی هست به من کمک کنه؟ موقعی که کارد به استخون می‌رسه، موقعی که فکر می‌کنی خیلی تنها موندی و دیگه دنیا به آخر رسیده، یادت باشه اگه همه هم تنهات گذاشتن، هنوز یکی هست که به دادت برسه. لازم نیست از بقیه کمک بخواهی، با این آیه برو سراغ خدا و جلوش زار بزن و بگو:
أَمَّنْ یُجیبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ یَکْشِفُ السُّوءَ
یا کیست که دعای درمانده را اجابت می‌کند و گرفتاری را برطرف می‌سازد
(بخشی از آیه 62 نمل)

خدا معمولاً نعمت‌هاشو غیر مستقیم به ما می‌ده. بارون و برف می‌ده که بی آب نمونیم، ولی ابر واسطه می‌شه. میوه می‌ده ولی درخت واسطه می‌شه. نور می‌ده ولی خورشید واسطه می‌شه. علم می‌ده ولی معلم واسطه می‌شه. پول می‌ده ولی کار واسطه می‌شه. کاش ما آدم‌ها پشت همه نعمت‌ها، خدا رو می‌دیدیم و بقیه رو واسطه می‌دونستیم. کاش هر نعمتی به ما می‌رسید این آیه رو می‌خوندیم:
هذا مِنْ فَضْلِ رَبِّی
این لطف خدای من است
(بخشی از آیه 40 نمل)

تا دلت بخواد اس‌ام‌اس‌های الکی، حرف‌های بی سر و ته، ایمیل‌های بی‌معنی و خیلی چیزهای بی‌ارزش دیگه بین مردم رد و بدل می‌شه. آخرش که چی؟ یعنی عمر ما این قدر بی‌ارزش شده که صرف این چیزها بشه؟ کاش هر وقت از این چیزها برامون می‌فرستن یا از این حرفا می‌زنن این آیه قرآنو بخونیم، شاید خدا بخواد و از این روزمره‌گی دربیاییم.
وَ الَّذینَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ
از کار بیهوده روگردان هستند
(3 مؤمنون)